Beyin naklinin gerçekleşeceği zaman , ruh kavramı ortadan kalkacak mı ?

Beyin naklinin gerçekleşeceği zaman , ruh kavramı ortadan kalkacak mı ?
 
Sercan Aydın 05 Mayıs 2015
  Bugün fizik değil, felsefe günü anlaşılan. :-) Niye kalksın ? Ruh neyi ifade ediyor? Eğer dinsel tanımlamayla, Cenab-ı Hâk'tan gelen bir nüve ise, bu kişiliğiniz nerede ise orada olur.

Bilimsel olarak tanımlanamayan (ölçüm aletleriyle saptanamayan) bir yapıda olması olmadığı anlamına gelmez. Beynimizdeki bir kaç yüz milyar hücrenin alarında yatay ve dikey bağlantılarla iletişim halinde olması ile sahip olduğumuz bilgi işleme kapasitesi ve bilinç düzeyimize bir bakın. Yaşamınızı boyunca sürekli düşünce üretiyorsunuz. Ürettiğiniz bu düşünceler EKG dalgaları olarak saptanabiliyor. Her kişinin beyin dalgası, parmak izi gibi benzersiz, Ve sizin yaydığınız bu düşünceler, sizin ölümünüzden milyonlarca yıl sonra bile evrende var olup yol almaya devam edecek. Eğer ruh yok ise, bunları nasıl tanımlayabileceğiz ?

Bizim sorunumuz, ruhu da vücudumuz gibi belli bir kalıba ve biçime sokma arzumuz ve içgüdümüzden kaynaklanıyor. Onun sınırsız olabileceği, evrenin bir parçası olabileceği niye mümkün olmasın. Ayrıca bu şekilde, kendisini yaratan Allah'ın ( C.C.) bir parçası olmaya daha uygun olmaz mı? Tabii bunlar tasavvufi düşünceler. O yüzden beyin nakli ile ruhun ortadan kalkam ihtimalini sıfır olarak görüyorum. Ölümle bile yok olmayan bir kavram, kabuk değiştirince niye yok olsun? Önemli olan sizin ruhunuzu ne kadar beslediğiniz...

Sanat, bilim ve iyi düşüncelerle... Onun besini de bunlar çünkü. İsterseniz bırakın beyin naklini, hiçilerin yelpazesine (bir bilimkurgu romanına atıftır) kopyalayın bilincinizi, beyin dalgalarınızın kopyasını, ruhunuz gene kalır. Çünkü o bizim ürettiğimiz bir şey değil. Bizden beslenen ve gelişen bir şey.
Burtay Mutlu 05 Mayıs 2015

Olasi bir beyin nakli operasyonunun "ruh" iddasini curutucegini dusunuyorum. Ayni soruyu daha once dusunup bu sonuca varmistim. Ruhu genelde iki anlamda kullaniyoruz; "Ruh ve sinir hastaliklari" deyimindeki gibi bilimsel bir baglamda beynin bilincimizi olusturan fonksiyonu olarak, ve cogunlukla dinsel baglamda maddi dunya ile bizi baglayan, biz biz yapan fakat maddi dunayadan ote manevi bir kavram olarak. Ikinci kullanim sekli, insanlarin beynin dusunce ve benlik merkezinin oldugunun henuz bilinmedigi yillarda ortaya cikmis oldugu sanilmakta. Tamamen manevi olmasindan oturu de bu iddanin test edilebilir, ispatlanabilir hic bir ozelligi yok. Gelelim bu iddanin beyin nakli ile curutulmesine. Soyle dusunelim; benligimizi / bilincimizi aciklamak icin manevi bir ruha gereksinimimiz olsun. Baska deyisle maddi beynin fonsiyonlari benligimiz aciklamaya yetmesin. Basarili bir beyin nakli sonrasinda, benligimiz baska bir vucut icinde uyanacaktir. Operasyondan sonra uyandigimizda bir bakicaz ki, farkli bir bendeyiz; sacimiz basimiz, boyumuz, aynadaki goruntumuz, hersey degismis, sadece benlik bilincimiz, dusuncelerimiz, hatiralarimiz ayni. Ve bu degisimin de farkindayiz. "Ruhum beden degistirmis!", diyebiliyoruz. O zaman manevi bir ruh varsayimina gore, burada su soru gundeme gelir: bu ruh nasil beden degistirdi? Bunun tek aciklamasi ruhun nakil edilen beynin icerisinde yer degistirmis olmasidir. Fakat o zaman da ruhu maddelestirmis oluruz. Bu da manevi ruh iddasini curutur. Beyin nakli operasyonu teorik olarak mumkun olmakla beraber pratikte cok zor ve yakin gelecekte mumkun olmayan bir operasyon. Fakar teorik mumkunlugunu ruh iddasini teoride curutmektedir.
Ozgur Gonen 06 Mayıs 2015

Özgür Gönen'in yazısına ve mantık çıkarımlarına bayıldım... :-) Ellerinize sağlık...

Burtay Mutlu 06 Mayıs 2015

Ruha manevi bir anlam yüklenmesini, ölçümlenebilir olmamasına bağlıyorum. Ama Ruh kavramının somut bir karşılığı olduğunu kesinlikle düşünüyorum. Çünkü her ne kadar dinsel inançlarımız, ruhu bize semavi bir varlık olarak gösterse de, ruh kavramının geçmişi yüz binlerce yıl önceye gidiyor.

(Mezarlardan ve bırakılan hediyelerle düzenlenen törenlerin arkeolojik kalıntılarından çıkartılan varsayımdır). Bilimin gelişmeye başladığı son 200 yıl haricinde de ruh genellikle aynı kapsamda değerlendirilmiş. Bilimle din arasında keskin çatışma olduğu zaman, insanlar ya dinsiz olur ya da beyinsiz... İkisinde de uyum noktalarından konuyu ele almak ve ortak olmayan konuların cevaplarını, bilgi birikimi sürecine bırakmak daha doğru olur.

Ruh konusunu sadece din kitaplarından ve âlimlerinden veya onların yazılarından, ilmihallerinden filan öğrenemezsiniz. Çünkü o zaten tarafsızlığını yitirmiş bir bakış açısının ürünleri. Onlar için soyut, semavi, bir varlık. Aynı şekilde salt bilim açısından bakarsanız, bilimselliğin getirdiği şüphecilik ve sorgulayıcılıkta ölçümlenemeyen, deneye tabii tutulamayan bir konu üzerinde hüküm varmaktan kaçınacaktır.
Zorlanırsa şayet, eldeki verilere göre karar verip; Yok! diyecektir.


Şimdi ana konuya dönüyorum. Her iki açıdan da zamanla incelenebilecek ve geliştirilebilecek tek bir açıklama var bence. Çünkü çok basit ve sade... Ruh dediğimiz kavram, beyninin zihinsel yollarında sinir hücreleri arasındaki iletişim sırasında oluşan beyin dalgalarının toplamıdır. (3 boyutlu madde ile sınırlı kalmayan bir evrende, mesela 5 boyutlu veya daha üstü bir evrende fiziksel bedenin varlığı pek bir anlam ifade etmeyecektir. İnsanlar daha çok zihinsel fenerler gibi sadece etrafa yayınladıkları enerji yoğunluğu ve biçimi ile algılanabilecektir.)

Bir bebek doğduğu zaman da ruhu vardır. Sinirleri birbirleriyle iletişime geçtiği andan itibaren vardır. Ölünce de sinirler arasındaki iletişim bittiğinde de biter. Ama enerjinin korunumu nedeniyle, tüm yaşam boyunca yayılan bu dalgaların, sonsuza kadar evrene dağılacağını-kaynaşacağını da düşünebiliriz. Diğer yandan ek soru geliyor? Hayvanların ruhu olur mu? Bence, onları vicdan azabı çekmeden tüketmek isteyenler yok diyecek ama evinde besleyen ve sevenler var diyecektir. Canlı her şeyin, bir nebze olsun ruhu vardır. Ruhu bu açıdan ele alınca da, beyin nakli ruhu çürütmez. Aksine destekler. Ruhun beyinle nakledilmesi, onu gene de maddeleştirmez. Hala soyut kalır. :-)
Burtay Mutlu 06 Mayıs 2015


Burtay Bey, oncelikle ruhu istpatlamak/curutmek icin net bir tanimini yapmamiz lazim. Tanimlayamadigimiz seyi ne ispatlayabiliriz, ne de curutebilirir. Bunun icin de "soyut/somut" ve "maddi/manevi" kavramlarinin farklarinin ayirdinda olmamiz lazim. Sizin iddanizda bunlar icice gecmis durumda. Ben yazimda "manevi ruh"u curuttum, siz "soyut ruh"u ispatliyorsunuz. Manevi ruh kavrami dinlerden cok oncesine, antik yunana kadar gider. Bedn/akil dualizmi felsefenin en onemli sorularindan biri olmustur. Insan canli beden ve cansiz beden arasindaki farki, aklin nerden geldigi sorularini cevaplayamadigi zaman bunu madde otesi "manevi" bir varlik ile aciklama yoluna gitmis. Gunumuzde bu sorularin cevabi beynin fonksiyonu olarak aciklayabiliyoruz. Biliyoruz ki, yasamin durmasi ve bilincin kapanmasi beyin olumu ile gerceklesiyor. Dolayisi ile manevi bir varliga artik gerek duymuyoruz. Siz de ruhu beynin icine gomup fonksiyonel, soyut bir kavram olarak ele almissiniz. Ruhun soyut/somut bir kavram olarak hala tartisabiliriz. Ama dikkat ederseniz "manevi varlik ruh"u ikimiz de curutuyoruz.
Özgur Gonen 06 Mayıs 2015

Merhaba :-) Dikkatinizden kaçmamış... :-)  Zaten çok farklı sonuçlar elde etmiyoruz. O sonuçlara ulaşma yollarımız farklı. "Manevi Ruh" kavramı ile dinlerde tasvir edilen ve öncesinde vücutsuz olan, sonra vücuda gelen ardından ölüm ile manevi hayatına dönen ruh'u kast ettiğinizi düşünüyorum. Salt dini açıdan ele alırsak, bu ruh Hakk’ın yarattığı, ondan bir parça olan, O'ndan gelen ve O'na dönen, sonsuzluğa sahip/ait bir parça... Fizik ve matematik açısından ise konuyu ele almak mümkün değil. Elde yeterli veri yok kullanılabilinecek. 
Ama daha önemlisi eldeki verinin değerini ve kullanılabilirliğini gösterecek “bakış açımız” yok.  Çünkü sahip olduğumuz ve kullandığımız birçok kavramı, olduğu gibi kabullenmiş, daha altı için “Niçin?”, “Neden?”, “Nasıl?” dememiş durumdayız. Örneğin “enerji ?” . Bilimsel tanımlamalarını, dönüşümlerini, değişik kullanım ya da durumlarına göre isimlerine bakın (kinetik, potansiyel, kimyasal, vs.), çok bilgi var. Ama kendisinin esasen ne olduğu hakkında kesin bir bilgi yok. Bütün madde, enerjinin yoğunlaşmasından oluşmuştur diyoruz. Dönüşüm denklemlerimiz ve yüzde yüz doğru hesaplayan denklemlerimiz var. Ama enerji nedir? Diye sorunca, onu bir ölçü, tanımlama kavramı gibi soyut ve anlamsız bir ifadeyle karşılaşıyoruz. Enerjinin yoğunlaşması ve maddeleşmesi içinde çok yoğun enerji gerekiyor. Somut sonuçları olan ama kendisi soyut ötesi soyut bir kavramla karşı karşıyayız.

Üstelik tüm açıklamalarda; ister dini ister bilimsel, her şey tek bir kaynaktan çıkıyor. O zaman iki farklı alanın ortak bir noktası var diyebiliriz. Tanımlamaları farklı ama sonuçları net bir şekilde; aynı...
Varsayımım tamamen bu ana noktaya dayanıyor. Aradaki binlerce kişinin ve zamanın görüşleri ile şekillenmiştir muhakkak.  Eğer evrende her şeyin temeli enerji ise, yaşamın temeli de enerji ise, canlının temeli de enerji ise, canlılığın sürdürülmesinin temeli de enerji (hücre içindeki dönüşümler: ATP ‘den ADP dönüşürken çıkan elektronlar) ise, bütün canlı ve cansız sistemler yapılarını korumak için sürekli denge halinde kalabilmek için enerji alışverişine (kütle çekimi, spin, momentum, kimyasal, nükleer tepkimeler vs.) dönüşümüne ihtiyaç duyuyorsa…

Ruhun da enerji kökenli bir yapıya oturtabilineceğini düşünüyorum. Embriyo gelişiminde beyinde sinir hücreleri oluşmaya başladıktan kısa bir süre sonra kendi aralarında iletişime başlıyor.  İlk beyin dalgaları çok zayıf olsa da var. Bu enerjinin kaynağı ne? Nereden geliyor? Nasıl oluşuyor? Tamam, beyin hücrelerindeki kimyasal işlemler sonucu oluyor ama temel kural; evrenden hiçbir enerji ( daha önce bu “madde”  idi ama sonra değiştirildi) yoktan var olamaz, vardan da yok olamaz. Toplam Enerji değişmez, korunur. Sadece aktarılır… Değil mi? Buna göre, embriyo beyin hücrelerindeki enerji ve beyin dalgalarının da bir öncesi oluyor. Üstelik bu enerji öldükten sonra da yok olmuyor. Bir şekilde varlığını sürdürüyor.

Ancak bu enerjiyi ruh olarak tanımlamak tam uymuyor. Bu enerjiden yayımlanan ve kişiye özel biçimlenen beyin dalgalarının daha uygun bir tanım olabileceğini düşünüyorum.
Peki, bu dinlerde tanımlanan “manevi ruhu çürütür” mü?  Farklı bakışlara kapalı din adamlarının ya da din adamı olduğunu iddia edenlerin bakış açısını kabul etmediği için, sadece onların bakış açısındaki manevi ruhu çürütür.
(Onların çoğunluk ve hâkim güç olmaları, bu konuda haklı oldukları anlamına gelmiyor zaten. Din kitapları da sapkınların her zaman çoğunlukta olduğu söylüyor zaten. J Ama hala dini ve bilimi bir arada ele alabilen ve bu konuda görüş geliştiren de binlerce kişi, özellikle genç, var. Onların bu ayrımı zamanla yok edeceğine inanıyorum.)
Ama canlıların, “manevi ruhun” somut ifadesi olabilecek bir şeye zaten (beyin dalgalarını kast ediyorum) sahip olduğumuzu kabul edersek sadece, onu destekler. Sadece beyin dalgaları son 50 yıl öncesine kadar saptanamadığı için, aralarındaki ilişki bağdaştırılamamış. Ama arada geçen 5 bin yılda (yazının keşfini kast ediyorum), tek taraflı varsayımlardan üretilmiş bilgiler ile yüz binlerce kesin (olduğu zannedilen) sonuçlara varılmış.
Yani her şey, bir bakış açısı meselesi.
Burtay Mutlu 07 Mayıs 2015
Insanlarin "Ruh" ile ne kastetmek istenildigi konsunda tam bir uzlasim yok. Fakat genelde benim "manevi ruh" ile kastetigim seklinde. Yani dediginiz gibi, bedenden ote, bedene girip-cikan, dusunen, hisseden, hatta filmlerdeki gibi baska bedenlere girip cikabilen, olumden sonra bedenden cikip ruhlar alemine geri donen, reankarnasyon var ise baska bedende tekrar dunyaya gelebilen "madde otesi" bir varlik. Boyle bir ruhun varligina inanmak icin once madde otesinin varligina inanmak gerekiyor. Ben iste bu madde otesi alemde yeralabilen ruh kavramini curuttum yazimda. Siz de gorunurde mutabiksiniz, guzel uzlasmisiz. Simdi gelelim maddesel ruhlara ve bakis acilarina:) Ruh kavrami dinlerden cok once de var oldugu icin, oncelikle ise dinleri karistirmadan incelemek gerektigini dusunuyorum. Temele inelim; Ruh kavrami niye ortaya cikti? Insanin aciklayamadigi bazi seylerden oturu: 1. canli/cansiz farki (olu beden ile canli beden arasinda gorunurde maddesel fark olmamasi), 2. "benlik bilinci"nin kaynagi, 3.dusuncelerin/duygularin/hislerin kaynagi. Bu sorulari insan madde disinda aradigi icin ruh kavrami ortaya cikti. Simdiki resimde ise bunlari beynin maddesel fonksiyonlari ile aciklayabiliyoruz. Bu yuzden ben bu resimin icerisine hala bir extra "ruh" kavramini oturtma cabasini gereksiz buluyorum. Sizin cabaniz da bence inancinizin bunu gerektirmesinden oturu. Inanciniz size ruhun varligini soyluyor, ve siz de bu resimde ruh diyebileceginiz soyut/somut bir seyler ariyorsunuz. Ve bunun cevabina da "enerji" olarak yorumlamissiniz. Bunu yaparken de geleneksel ruh anlayisindan uzaklasmissiniz. Ruha yuklediginiz islev belirsizlesmis. Dogru, enerjiyi bizim somut, olculebilir evrenimizin yapi tasi olarak kabul ediyoruz. Fiziksel evrenden bahsedebilmemiz icin oncelikle bu kabulu yapmamiz lazim. Sonra enerjiyi degisik formlarda gozlemliyoruz ve konu ruh olunca canli/cansiz formdaki enerji ayrimi on plana cikiyor. Burada "ruh" kavramindan ne bekliyoruz o zaman? Cansiz enerjiye can katmasininimi, bilinc vermesini mi, hissiyati saglamasini mi? Bu savinizda cok belirsiz. Bu belirsizligi beyin dalgalari savinizla acayim; beyin dalgalarimiz niye var? Beynimizin calismasi, bilincin dusuncelerimizin hislerimizin olusmasi icin mi gereklidir? Ruh varsayimi gibi bizi biz yapan sey midir? Esasen beyin dalgalarinin sebebi beynimizin calisirken noronlarin elektriksel aktivitesidir ve herhangi bir elektrik akiminin yaydigi dalgalardan yapi olarak hicbir farki yoktur (sadece farkli frekanstadir). Dolayisiyla ayni mantik ile sac kurutma makinesinin yaydigi dalgalardan oturu bizimikine es deger bir ruhu oldugunu soyleyebiliriz. Ustelik, bu dalgalarin fonksiyonel bir ozelligi de yoktur. Sadece fonksiyonun bir yan urundur. Ne sac kurutma makinesini sac kurutma makinesi yapan seydir, ne de bizi biz. Beyin dalgalarinin kisiye ozgu olma durumu da zaten beynin kisiye ozgu olmasindan kaynaklanir. A sarkisinin dinlerken yayilan ses dalgalari patern olarak B sarkisinindan farkliysa, bunun sebebi sarkilarin farkli olmasidir. Burada farki yaratan kaynagin kendisidir. Bu yuzden saviniz da mantiksal olarak ruhun beynin ta kendisi oldugunu soylemekle es deger. Konuya enerji dongusu yonunden bakacak olursak da bebegin de, yetiskinin de beyin dalgalarinin ana enerji kaynagi aldigi besinlerdir. Ve bu dalgalar bize ilahi bir sekilde bahsedilmiyor. Aksam yemegimizin bir kismi isiya, harekete, bir kismi tuvalete, bir kismi da dalgaya gidiyor. Soyut "ruh" fikrine donersek de, bunun somuda dokulmus sekli yine beyin olarak karsimiza cikar. Tipki bir soyut fikir olan bir bestenin icra edilerek somuda dokulmesi gibi. Fakat bu soyut "ruh" fikri, ortaya atilan ve su an tartistigimiz semavi anlamdaki ruh kavramindan beklenen can verme, benlik bilinci olusturma, dusunme, hissetme yetisinde degildir. Dolayisyila soyut ruh fikirden ote birsey olamaz. Dogrudur, bakis acisi ozne icin cok sey degistirir. Bakis acisi yuzunden bir kubu, kare veya altigen olarak algilamak mumkundur. Fakat kup oldugunu anlamamiz gidip icin olcup bicmemiz veya baktigimiz acidan ek veriler kullanarak hesap kitap yapmamiz gerek. Ozgur Gonen 08 Mayıs 2015

Bu sitede üyelerin puanlama sistemi olsaydı, takdir ve teşekkür etmek için en yüksek puanları verirdim. Dilerim başkaları bu bakış açılarını ve yaklaşımları okur, kendileri içinde geçerli olanı ortaya koyarlar. Bakış açımda elbette inancımın şekillendirdiği yaklaşımlar mevcut. Ama onlar hiç yokmuş gibi, konuları ele alırsdam kendimle çelişirim. Çünkü bazı noktalarda ciddi anlamda (teknik) bilgi birikimi eksiğim (iz) var.
 
 Benin yaklaşımımda (bu tartışmayı, felsefe ışığında bilimsel bir konu olarak düşünmüştüm, bilim ışığında felsefe oluyor benim için :-) Saç kurutma makinesinin yaydığı elektromanyetik dalgalar mekanik, yani ritim ve frekansı ile düzenli olduğu, insan beyin dalgaları ile kıyaslanması (çünkü düzenli ve tek düze değil) pek uygun gelmedi. :-) Bakışımda şunu gördüm, evrenin ilk yaratışından itibaren her şey tek bir yapıdan ve özden oluşuyor. Tüm madde, bildiğimiz enerji ve içindeki kurallar. Evrenin işleyişinde de öyle çok büyük karmaşıklık, çok büyük kurallar dizisi de yok. Temel kurallardan biri kritik denge. Bu bisiklet üzerinde, ya da ip üzerinde dengede olmak gibi bir şey. Bu denge her seferinde öyle müterna bir yerde oluyorki, bir adım ötesi ya da berisi Kaos, bisikletten /ipten düşme oluyor. Her sistem daha alt sistemlerin toplamından oluşuyor ve her sistemdeki bir değişiklik, (kaos teorisine uygun şekilde) ilişkide olduğu tüm sistemleri etkiliyor. Örneğin, ayın 5 cm geriye çekildiğini düşünün. Bu aşama olarak tüm güneş ve hatta samanyolu sistemini etkileyecektir. Güneç sistemindeki tüm yörüngelere bir anstrom değişecek, Samanyolundaki sistemlerde belki on üzeri bol sıfırlı eksilerde bir yerde angstrom. Ama muhakak etkiliyor. Bizim saptayamamız bir şey değiştirmiyor. (Hesapları 20 değil, 40 basamaklı yapın gözükmeye başlayacaktır. ) Yine bu kritik durumun ilgilinç bir yanı daha var. (Varsayımım, bilgim yok) Tüm sistemler, quantum olasılıklarının pik, tepe yaptığı noktalarda yani ortalama en yüksek değerde iken kritik durumda oluyor. Bu yüzden binlerce olasılık var iken, sadece belli başlı olanlar gerçekleşiyor. Bu noktada devreye "hayat " giriyor. Hayatı tanımlayan ilk şey, bağımsız birim olarak bilgi depolama ve işleyebilme kapasitesi. Daha sonra da bunları bütünleyen, bilinç olgusu başlıyor. Bilinci depolanmış bilgiyi, ihtiyaca ve duruma göre kullanabilme, değiştirebilme veya seçebilme durumu olarak tanımlıyorum. Bu yüzden kuantum bilgisayarlara kadar makinelerde bilinç gündeme gelmeyecektir. (Geçenlerde bu sitede bilinç konusu ile alakalı güzel bir araştırma yayınlandı.) Ama işin içine bilinç girince, kuantum durumları ve olasılıkları giriyor. Çoğu kararımızı ve hareketlerimizi de; iç sistemlerimizin (sadece somut olanlar değil, bilgi birikimi, duygular, vs. nin) getirdiği farklı durumlara göre "kritik dengede" olduğumuz noktaya göre belirliyoruz. Bütün bunlara rağmen ruh, farklı bir olgu. Ruhu farklı frekanslardaki dalgaların bir arada olduğu bir quantum alanı olarak tanımlayabiliriz. Başlangıçta (doğumda) bize bu alanın sadece ana kuralları/formülleri tanımlı veriliyor. Ama gelişimi zamanla kişinin tutum ve davranışları ile gerçekleşiyor. Bunlar beynin bir fonksiyonu gibi gözüksede, öncesi vardır. Bilinçsiz, kişiliksiz bir enerji (saf ruh tasviri) olarak vardır. Hayat ile biçimleniyor ve bir kimlik kazanıyor. Ölümle de biliçten geriye kalan tek şey de bu oluyor gene. Ama bu seferde saflığını yitirmiş, nadiren de saflık oranını artırmış olarak. (Reenkarnasyon olayına gelince, kanıtlarına rağmen bir şeyler mantıksız geliyor. Sanki o özel kuantum alanlarından, birinin eksik kopyası çıkmış gibi geliyor bana) . (Dinsel cennet cehennem kavramlarına hiç girmeyelim, Araplar için tasvir edilen cennet, (bol huri, şarap, meyve, serin su) bana cehennem gibi geliyor. Öğrenebileceğim bir ortam bana cennet olurdu.) Sanırım bu tür bir kuantum alanındaki dalgaların dağılması, evrene yayılması gerektiğini düşünmek doğal oluyor. ama bir şekilde belki de daha üst boyut dediğimiz ve sicim terosinde ifade edilen o kıvrık boyutlardan birinden dolayı bu enerji kuantumları dağılmıyor olabilir. (Not: Yazdıklarımın çoğu ama özellikle son kısmındakiler şahsi düşüncelerimdir. Üçüncü bir kişi okurken, bunları bilimsel tabanlı filan sanmasın, Vardığım sonuçlardır ama doğrulukları kesinlikle tartışılabilir. Arada, yazmak istediğim çok şey var ama bugün iş olarak yoğun bir gündemimiz var. Saygılar)
Burtay Mutlu 08 Mayıs 2015
tüm yazılanları sıkılmadan okudum. fakat konuyu daha kapsamlı ele almak gerekir kanımca. manevi ruhu beyine indirgeyip bir olay örgüsü kurgulayarak onu çürüttüğünüzü söylemişsiniz, birşeyleri çürütmek için bundan çok daha fazlasına ihtiyacınız var. kullandığınız yol biraz şuna benziyor; Tanrı kaldıramayacağı bir ağırlık yaratabilir mi? - yaratırsa tanrının kaldıramayacağı bir ağırlık dolayısıyla yapamayacağı bir şey olur, - yaratamazsa tanrı yine birşeyleri yapamamış olur, - dolayısıyla tanrı yoktur. Söyledikleriniz kendi içinde tutarlı fakat varsayımlar üzerine birşeyler kurgulayıp onu hemen çürütüvermişsiniz. ayrıca bunu hemencik kabullenmek inançlı kişiler için mümkün değil çünkü manevi ruhu çürütmek tüm dinleri ve dünyadan sonraki yaşamı çürütmek anlamına gelir, fakat bu konu hakkında düşünüp sorgulamamıza engel değil tabiki. Tam birşeyler yazacakken yeni sorular geliyor aklıma, biraz düşüneyim, takipteyim. murat sayın 08 Mayıs 2015

Dini açıdan ele alınca, ruh bedenden çok önce vardır ve bedenden sonra da vardır. Beden içindeki ruh sadece gelişim için bir imtihandadır. Somut olgular açısından (tam olarak bilimsel diyemiyorum ama elle tutulur, ölçümlenebilirliği kast ediyorum), enerji kaybolmaz. Sadece değişir. Gene fiziksel bir nesnedeki enerji de (canlı, cansız fark etmez) o nesnede var olmadan çok öncede vardır. O nesne tamamen ayrıştığı zaman da var olmaya devam edecektir. Burada ciddiye alınması gereken bir benzerlik olduğunu düşünüyorum. Beyin fonksiyonlarında düşüncelerimizle biçimlendirdiğimiz dalgalarda sonuçta bir enerjinin yansımaları ve biçimlendikten sonra artık değişmiyorlar. Tüm evrene yayılsalar bile. Mesela 100 bin ışık yılı ötedekiler nasıl bir gün bizim Tv yayınlarımızı alabilecekler (tabii ellerine ulaşan dalgaların enerji yoğunluğu çok düşük olacağı için çok hassas araçlara ihtiyaç var), Bunu kabul ediyorsak, dalgaların değişmediğinin bir kanıtı olarak düşünebiliriz diye yorumluyorum. Bu nedenle beyini sadece bu enerjilerin biçimlenebileceği geçici bir araç olarak düşünmek rahatsız etmiyor. Sonuçta beynin çalışma prensipleri ile kuantum mekaniğinin çalışma prensipleri benzer. Aradaki kimyasallar ve polarlaşmayla (sinir hücreleri iletilerde elektron iletmiyor, kutuplaşarak -polarlaşarak iletiyi aktarıyor diye biliyorum) bir algı düşünce oluştuğu zaman, bu ileti birçok birimde parça parça işleniyor ve en yüksek olasılıkların toplanması ile bir sonuca ulaşılıyor. Bu nedenle akson ve dentritler arasında bazen 10 bine yakın bağlantı olabiliyor (yani bir beyin sinir hücresi 10 bin farklı sinir hücresi ile koordineli çalışabiliyor). Ama daha ilginci kullanılmayan ya da işlevselliğini yitirmiş bağlantılar koparılıp, sinir hücresi en verimli dengede (kritik denge gene) dururken, ihtiyaca göre yeni bağlantılarda kurabiliyor. (Örneğin bir matematik problemi çözerken, aynı konuda alıştırma yaptıkça koordineli çalışan kimi hücreler araki aktarıcı sinir hücrelerini devreden çıkartıp, direk bağlantıya geçebiliyorlar. Tekrar bu bağı güçlendiriyor, unutmayı zorlaştırıyor. Çözüm hızını arttırıyor. Aynı şey, her konuda geçerli… Müzik dinlerken bile algıladığımız müziğe göre yeni bağlantılar oluşabiliyor. Veya bir resimi incelerken de benzer şekilde bir yol gelişebiliyor. -Zaten bu nedenle bilim ve sanat iç içe ya bence- Bu da anlamayı, algılamayı kolaylaştırdığı gibi, yeni bir çözüm ya da bakış açısı bulmamızı sağlıyor. Farklı konularda kitap okumak, tartışmalara katılmak, düşünmek te benzer etkileri olabiliyor. Bunları yazıyorum, çünkü beynin gücünün ve imkânlarının ne kadar güçlü olduğunun farkında olduğumu anlatmak için. Ama beynin aracı bir enstrüman olmaktan öte bir işlevi gene de olmuyor. Çünkü ölümle beyindeki işlevini kaybeden enerji ve onun dalgalanımları yok olmuyor.
    Burtay Mutlu 09 Mayıs 2015
   
Burada (sanırım) çürütülmeye çalışılan şey, binlerce yıllık ruh kavramının içeriği. Sorun burada... Eskiler ruhu tanımlarken, ellerindeki bilgi ve bu bilginin (kendi) mantık kurallarına uygun şekilde yorumlanışıyla ortaya çıkmış tanımlarını kullanmışlar. Toplumlarına da bunu empoze etmişler. O dönem için, dinin toplumsal hayattaki emredici rolüne de bakarsak, çok normal ve hatta gerekli olduğunu görürüz. Sorun bize dayatılan 5000 yıllık (yazı ile aktarılmaya başlanan kısmı ele alıyorum) bakış açısının, artık günümüzün bilgilerine ve birikimine göre tatmin edici bir açıklama sunamaması. Bu yakşaım iki seçenek bırakıyor, ya bu şekilde kabul et, sorgulama, ya da istediğini yap ama mürted olursun. (Gerçi buna karar verme yetkisini Peygamber (S.A.V) efendimiz bile kendinde görmemiş ama günümüzde hüküm yetkisini kendinde gören, desteklenen çok kişi var.) İspatlanmaya çalışılan şey onların ta, (benim açımdan) ruh'un sadece onların anlattığı şekilden daha fazla, daha geniş, daha önemli ve artık eldeki teknik imkanlarla daha anlaşılabilir olduğu ve onların tanımlamalarının ötesinde somut ifadeleri de olabileceği. Burada diyorlar ki , hayır siz ruhu göremezsiniz, elleyemezsiniz, o ulvi bir yaratılmıştır, sorgulayamazsınız. Bizim dediğimizi ve dediğimiz şekli kabul edin. (ama biz ruh çıkartırız, büyü yaparız/bozarız, cin çağırır onlara iş yaptırırız, baht açar, kapatırız, gelecekten fikir verebiliriz, bu soyut işleri biz yapabiliriz. ) (Aksi ispatlanamayacak kadar soyut olmasından güç alıyorlar) . Bende onların yaklaşımlarının hatalı olduğunu düşünüyorum. Çürütülmeye çalışılan şey esasta bu. Ruh soyut bir varlıktır ama insan üzerinde somut belirtileri vardır. Sadece beynin işlevleri ile ortaya çıkmamıştır. Fizik kanunlarına göre hiç yoktan varolamayacağına göre, beyinde şekillenip gelişmeden önce de vardır. hiç bir şey yok olmayacağına göre beynin işlevinin bitmesi ile de var olacaktır.
    Burtay Mutlu 09 Mayıs 2015 Burtay Hocam, takdirlerin icin tesekkurler. Goruyorum ki tanimi tartisma isiginda biraz daha degistirmissin :) Arkadaslar, kendimi tekrar etmek gibi olacak, ama ben bizi yapan dusunme, hissetme, ogrenme, bilgi depolama, ve bilinc olusturma seklindeki beynin fonksiyonlarindan ote bir varlik/kavram herneyse aramayi cok gereksiz buluyorum. Butun bunlari hali hazirda beynin fonksiyonlari oldugu biliyoruz (sadece bilinc konusu hala gizemli). Niye illaki maddi/manevi soyut/somut birseyler bulmaya calsiyoruz ki? Ruh, beynin islevinin bilinmedigi zamanlarda ortaya cikmis bi kavram ve de insanin olumsuz olma arzusunun urunu. Simdiki bilgilerimiz isiginda bu kavrama artik gerek duymuyorsak, illa inancin gerektirdigini aramak yerine inanclari sorgulamanin vakti gelmistir bence. Inanc malesef cogu seyi koru korune kabullenmeyi gerektirir. Sorgulamayi koreltir. Simdi molekuler duzeyde yazan bir 3d yazici getirsek ve atom atom bir insan beyni yazdirsak ve bu beyin bizler gibi ogrense, dusunse, hissettse? Hani nerde bunun ulvi ruhu? Tanri 3d beyin yazdirdigimiz gorup, dur sunun icine ruh ufleyim mi demis olmayacagina gore? Inanc yuzunden belki diyeceksiniz ki bu yapay , ruhsuz bir beyin. Benim beynimin ruhu oldugu ne malum ki zaten? Ya da Burtay hocam gibi derin felsefeye dalacaksiniz. oncesinde bunun ruhu portakaldaki vitaminin enerjisiydi, sonra dalga oldu vs. Hocam fazla takmissin su dalgalara :) Televizyon vericisi de enerjiyi dalgaya ceviriyo, o dalgalarda dedigin gibi uzayda kaybolmuyor. O zaman Lost'un veya Aski Memnu'nun ruhu da dizi yayindan kalksa bile var olmaya devam ediyor, oncesinde de zaten trafoda elektrik olarak vardi :) Veya illa ruh beynin yaydigi bir formda olacaksa, yazdiigim bir siir, kitap da beyin dalgalari gibi beynimin isleyip urettigi bir enerji formu mesela? Su yazdigim satirlar da ruhumun bir parcasi olarak ben oldukten sonra amerikada serverlarda kalmaya devam edecek, o zaman olumsuz olmusum bile... Ruh ile kastedilen o kadar belirsiz ki su an... Yani "ben" diye bilcegim bir kavram bile yok ortada. En basitinden hatiralarimiz beyinde depolu. Hatiralardan, ogrendiklerinden kopmus bir "ben" dusunebiliyor musunuz? Bu ben baska bir formda var olsa ne olur ki? Artik ona ben diyebilir miyim? Hatta 1sn onceki ben ile 1sn sonraki benden farkli, cunku beynin yapisi her an degisiyor. Hangi "ben"e ait bir ruhtan bahsedicem, o bile mechul... Konuya inanclardan siyrilmis, objectif sekilde bakabilirsek aslinda cok basit olarak sunu goruruz: Beynimiz tamamen bu evrende gelisiyor. Evrenden aldiigi enrjiyle besleniyor, gelisiyor, ogreniyor, dusunuyor, bilgi depoliyor, hissediyor, unutuyor.. ama benlik bilincini bu evrende kendi gelistikce gelistiriyor. Fonksiyonunu yitiridigi zaman da tekrar enerji olarak evren donuyor. Fakat bu noktada bilinc tamamen kapanmis oluyor. Beynin eserleri, dalgalari baska enerji formunda devam etse de, bilinc fonksiyonu tamamen yok oluyor. Bu da bence en kritik nokta, Ayni bilincin baska bir formda/dunyada var olmasini beklemek o kadar gereksiz ki... veya beynin icinde olusmadan baska bir yerlerde onceden var oldugunu. Bilinci olusturan yapi taslari onceden var olmus olsa bile ona "benim benlik bilincim" diyebilir miyiz? Bu bilinci imtihan etmek icin olusturmak, yok lduktan sonra da baska formda tekrar olusturup odullendirmek/cezalandirmak ne kadar makul? Hafiza basta olmak uzere pekcok diger fonksiyonundan ayrilmis bir bilinc, bir "ben" icin ne ifade eder ki? Bu baglamda ruh diyecegim birsey olsa ne olur olmasa ne olur... Ben sahsen her uyandigimda bilincimin islemeye basladigini, uyudugumda ise kapandigini biliyorum. Bu bana zaten beyin oldukten sonra bilincimin nasil kapanacagi fikrini veriyor. Dogumdan once bilincim nasil kapali(yok) idiyse, olumden sonra da yine tamamen kapali (yok) olmasi cok makul. Bunun otesinde bilincimin baska bir formda/ dunyada tekrar acilmasi hikayesi ise cok abes. Bence inancinizla celisen durumlarda illaki inancinizin karsiligi biseyleri aramak yerine bir de inancinizi sorgulayin. Kendinize bunun icin bir firsat verin. Evrenin ve beynin isleyisinin bilinmedigi zamanlarda bilinmezleri tanrisal guclerle aciklamak, insanlara olumsuzluk vaad etmek ve mitlere inandirmak cok daha kolaydi. Gunumuz rasyonel insanin once bilgiyle harekey etmesi ardinan da bu inanislari sorgulamasi gerekli. Islerim yogun, bundan sonra uzun uzun yazamayabilirim. Saglicakla. Son olarak da su videoyu birakayim, konuyla cok alakali: https://www.youtube.com/watch?v=8On7rktFZME Ozgur Gonen 09 Mayıs 2015
Arkadaşlar yazışmaları ilgiyle takip ettim. Çok önemli bir durum varki ; Beyin nakli yapılınca bir çok şeyi öğrenebileceğiz :) 1987 yılında ahmet mekinin oynadığı bir dizi var http://www.diziler.com/dizi/kavanozdaki-adam burada ahmet mekine bir katilin beyni naklediliyor , ve kişiliği değişiyor bir katil oluyor ( kaba bir özet oldu ) o günden beri bu konu ilgimi çeker :) Kaan Akyüz 10 Mayıs 2015
Ayrıca bence ruh ( veya bilinç) , bizim henüz kavrayamadığız bir boyuttadır. Bu nedenle fizik ile henüz oturtamadığımız için din ile anlamlandırıyoruz. Zaten dinlerin en büyük özelliği , anlayamadığımız şeyleri tanrı ile çözümlenmesidir. Evet bir yaratıcı vardır ve yarattığı herşeyin çözümlenmesi için matematiği , fiziği ( anahtar ) kullanmıştır. Ve bence kendisine ulaşmamızı bekliyor , sağlıyor.. Kaan Akyüz 10 Mayıs 2015
Özgür bey iltifat etmiş ama öğretmenlik, hocalık düzeyinde değilim. :-) ama çocuklarla paylaşmak istedim. Özgür bey bu konuda daha şanslı, ona imrendiğimi söyleyebilirim. Burtay Mutlu 11 Mayıs 2015
Tanımı değiştirdim gerekirse değiştirmeye devam edebilirim. Çünkü bir konuyu tek açıdan alma alışkanlığında körler olarak, fili doğru tanımlamakta zorlanıyoruz. Avantajım bu konuda esnek olabilmek. Ama bu tanımlamaya çalıştığım şey'in fil olduğu gerçeğini değiştirmez. Benim o gerçek hakkında yetersiz bilgi ile ele alışımı, yaptığım tanımları yanlış yapmaz, doğru, birbirini tamamlayan, farklı açılardan doğru yapar diye düşünüyorum. yoksa elime gelen diş minesi ile hortumu kıyaslayıp kesin bir hüküm verirsem, çelişkiler arasında kalabiliriz.

Ama Özgür Bey'in getirdiği çok önemli bir noktayı mesela hiç düşünmemiştim. "Benlik bilinci". Aslında Özgür Bey 'de "benlik bilinci" tanımlamasında neredeyse tamamen dini açıdan anlatılan (din adamlarınca yorumlanan değil) ruhu betimliyordu. En azından öyle algıladım. Sayın Kaan Akyüz'ün belirttiği gibi hala bazı şeyleri oturtamadığımız için salt din açısından olayı ele alıyoruz. (Bu arada benim dalgalar konusundaki saplantımı mazur görün. Bana göre evrendeki tüm oluşumlar dalgasal bir yapılanmanın ürünü... Madde, enerji ve onların değişik oluşumları...) Murat Sayın'ında ifade ettiği koanlar arasında, döngüsel mantık soruları ile bazen kendimizi çıkmaza sokuyoruz. Ama "benlik bilinci" güzel... Çok güzel oldu. Şimdi, en basit anlatımıyla din bize ruh'u ham, günahsız, saf bir şekilde tanımlıyor. Bu ruh yaşamı boyunca gelişiyor ve ardından işlevi bitmiş vücuttan ayrılıyor. Sonra kazandığı deneyime ve kalitesine göre bir gruba dâhil oluyor. ( Cennetlikler ve cehennemlikler gibi.-) Orada varlığı sonsuzluğa sürüyor. (Eğer bir karadelik yakınında olsaydık, size göre 1 saniye olan süre bana göre sonsuz süreceğinden bu yaklaşım göreceli bile olabilir.)

Dini açıdan ruh saf düzeydeyken, bir talepte bulunur, benlik bilinci kazanabilmek için (sizin kavramlarınızı kullanmaya çalışacağım). Bu bilinci kazanabilmesi ve koruyabilmesi için de yaşama gelir. Ölümden sonra da bu benlik bilincini korur. Bu yaklaşımdan benlik bilincinin, çok önemli bir kavram olduğu sonucuna varıyorum. (Bu arada uyurken bilincimiz tam anlamıyla kapanmaz, ölüm ile uyku kardeş olabilirler ama aynı değiller. Uykuda rüyasız bölümde, beyin hücrelerinde kimyasal onarım ve düzenleme hatta bir kısım bilginin depolanması söz konusu. Rüyalarda günlük yaşamdan gelen bilgiler derleniyor, toplanıyor, mevcut bilgi birikimler ile sınıflandırılıyor ve faydalı, faydasız bilgiler ayıklanıyor. Rüyasız bölümde sonuçlar depolanıyor, gibi... Bu sırada bilinç olmuyor değil farklı bir nitelik kazanıyor.)

Bilinci eğer günümüzün değerleriyle ele alırsam, bana göre en yakın tanımı, bilgi alış-veriş ve depolama kapasitesini aynı anda kullanabilmek derdim. Yani eldeki mevcut bilgileri, yeni bilgilerle birleştirip, daha farklı ve yepyeni bilgiler üretebilmek... Sanırım insanı özel kılan da bu. Derin uykuda iken, dış dünya ile bilgi alışverişi olmuyor. Hatta iç dünya da bile olmuyor ama hücre içi düzeyde bilgi derlemesi olduğuna inanıyorum. (Hatta bu konuda uçuk bir sav'ım da var: Bilgilerin RNA kodlaması olarak depolandığını düşünüyorum. Ya da hücre içinde uzun ve çok moleküllü değişken başka protein zincirleri varsa, onlara da olabilir. Her bilginin kodlanması ve sıkıştırılması işlem zamanı aldığından, bu işi hücre düzeyinde işbölümüne aktarmak daha mantıklı olabilir.) Yani bilinç hücresel düzeye indirgeniyor. Bu da çok düşük düzeyde ve monoton beyin dalgası olur herhalde… Burtay Mutlu 11 Mayıs 2015 Uzun uzun yazmak benim içinde yorucu ve zaman alıcı... Ancak bakış açısı olarak çok değerli. Sizin durumunuzu bilmiyorum ama çevremde konuşup düşüncelerimi tanımlayabileceğim, konuşabileceğim fazla kimse yok :-( Burada yazarken sadece başkalarından öğrenmiyorum, kendimden de öğreniyorum. Ne düşündğümü nenden, niçin ve nasıl düşündüğümüz de gözlemleme şansım oluyor. Bu nedenle ayrıca çok teşekkür ederim.
Burtay Mutlu 11 Mayıs 2015

İnsanda enerjiden oluştuğuna göre doğası gereği istediği zaman bir bütün istediği zaman şekil değiştirerek dalgalar halinde hareket edemez mi

Madem Herşey enerjiden oluşuyo o zaman İnsanda enerjiden oluştuğuna göre doğası gereği istediği zaman bir bütün istediği zaman şekil değiştirerek dalgalar halinde hareket edemez mi ve atomdaki elektronlar yörünge değiştirirken hiç arada olmadan değiştirebildiklerine göre bunu daha uzak mesafelerde uygulayarak insan ışınlanamaz mı ?

 Sefa Selçuk 14 Mayıs 2015
    Bence....Edemez. Işınlanamaz. :-) İnsanın maddesel olarak taşıdığı enerji çok fazla.... Hepsini dalga formuna çevirmenin çıkartacağı enerji çok fazla... Işınlanma ise daha zor, taşınmaı gereken bilgi çok fazla. Alternatif yollar bulunana kadar şu anki teknolojimizle ve izlediğimiz yol ile pek olası gözükmüyor.
    Burtay Mutlu 14 Mayıs 2015
 
    Bence bunları yapabilmenin tek yolu teknoloji değil beynimizin kaçta kaçını kullandığımızla alakalı. Etrafınıza bakın çoğu şey insan yapısı beynimizin çok azını kullanmamıza rağmen inanılmaz şeyler yaptık. Daha fazlasını kullanırsak neden bunları yapamayalım ?
    Sefa Selçuk 14 Mayıs 2015
   
    Bilemiyorum. İnsan beyninin gücüne inanırım ama soyut konular girdiğinde işin içine, fikir yürütme ötesinde bir şeyim yok. O yüzden bana göre, insanlar madde, enerji ve canlılık arasındaki ilişkiyi kavrayamadığı sürece böyle bir şey gerçekleşemez. İşin özünde hepsi tek bir kaynağın ürünleri, biz onları farklı algılayıp ona göre çözüm arıyoruz. İnsan beyninin gelişebileceğini kabul etsek bile, şu ana kadar bu işi yaptığı bilimsel olarak kayıtlara geçmiş tek bir kişi yok. Oysa tarih boyunca bizden çok daha iyi beyini çalışan, yaratılışı, doğayı kavrayan kişiler geldi geçti. Yani direk çözüm insan beyni değil bence.
    Burtay Mutlu 14 Mayıs 2015
  
    Bence bunu insan beyni yapamazsa hiçbirşey yapamaz. Çünkü tarih boyunca yaşamış ne kadar insan varsa hepsi beynini aynı oranda aynı yüzde ile kullandı ve bence bize birşey verildiyse süs olsun diyede verilmemiştir beynimiz var ama nokta kadar biryerini kullanıyoruz bence mantıksız geliştirilebilir olmalı beyin bi yolu olmalı bence herşeyden önce bunu bulmalıyız bunu yapmanın yolları araştırılmalı çünkü birşey yapmak için bu zeka kapasitesi ile 3 yıl uğraşıyorsan o 3 yılı beyine adarsan o işi ve ondan sonraki işleri daha kısa sürede yapabilirsin ki beynin sınırlarını tahmin bile edemiyoruz bence kullanıyoruz zaten ama kontrol edemiyoruz örneğin vücudumuzu, kemiklerimizi, organlarımızı birarada tutmak için bence beyinimizin bi çabası var bunu kontrol edebilirsek bu formda kalmak zorunda değiliz tabiki bence... :)
    Sefa Selçuk 14 Mayıs 2015
   

     Bana göre evrensel bir kural olan "kritik durum-mükemmel denge" cansız sistemler kadar, canlı sistemler içinde geçerli. İnsan vücudu bir sistemler bileşkesi. Vücudumuz sürekli olarak değişen şartlara ve göre kendini en makul ve verimli olacak şekilde ayarlar. Tabi onun verimlilik anlayışı, en az enerji ile en çok işi yapabileceği nokta. O yüzden de habire kilo alıyoruz. :-) Yani zihin gücü ile formda kalmak makul gelmiyor bana. Maaelesef. Beynimizin kapasitesini tam kullanıyoruz.

Bu konuda forumda çok güzel yazılar oldu. Sizin için basit bir iş olan, "bir bardak çayı kaşıkla karıştırp, şeker düzeyine bakacak ve çay bardağını bir noktaya götürüp, içindekini etrafa saçmdan bir delikten dökecek" bir robot kolu yazılımı deneyin. Bu işlem için yapacağı hesaplama, işlem gücü ve hızını ve bu iş için bunları yapmayı sağlayacak bilgi analizi ile olasılık hesaplaması yapacak programı düşünün. Çok yüksek veri ve işlem gücü istiyor. Beynimiz bunların yanında bilişsel bir çok faaliyeti yürütüyor. Aynı şekilde vücut içindeki fonsiyonları, dengeyi ve sistemi de sürekli gözetip, değişikliklere cevap veriyor. Yani beynimizin büyük bir kısmı kullanılıyor. Ancak beynin işlem yapma kapasitesi artarsa yani nöronlar arası ağ -bağlantı sayısı artarsa bilinçli işlem yapma gücü artar. Bunun içinde insanın çok yönlü konuları sürekli anlama, kavrama sürecine girmesi lazım.

Farklı bakış açıları için farklı sinaptik yollar geliştirmeli. Bu da hiç kolay değil bence. Sadece zaman değil, tekrar meselesi...

Ezber değil, anlama ve kavrayış konusu. Genetik olarak çocuklarımız makinlerle yaşama daha kolay adapte olacak şekilde değişecektir. bir çok bilgi yükünü beyinde taşıma yerine, makinelere bağımlı, bilgiyi makineye yükleyip taşıyan ama bilgi temel başlıklarını sadece öğrenen bir aşamaya geçebilir.

Ancak bu tür bir soy yapay olduğu için, tüm avantajlarına rağmen ciddi bir krizde, (yazılım bozulması, virüs) tüm sistem bir anda çöker. Beynin bir süre çalıştığı işi daha hızlı yapabilmesinin nedeni , o konu ve düşünce şekli için kısa devre sayabileceğimiz daha kısa ve hızlı bağlantılar geliştirmiş olması.

Aradaki aracı sinir hücrelerini devreden çıkartarak, direk bağlantı kurması ve bu yolu kalınlaştırması. Ama bu bireyin fiziksel anlamda beynininin geliştiğine değil, bireyin bir konuda düşünsel olarak geliştiğine delalettir. Şu anda üniversiteye hazırlanan çocuklara yüklediğimiz bilginin sınırı çok büyük. Çoğunu bilmiyorum bile. Ama bu onları ne başarılı ne de avantajlı kılıyor.
    Burtay Mutlu 14 Mayıs 2015

Homo homini lupus.

Homo homini lupus (İnsan insanın kurdudur). İnsanın en büyük düşmanı insandır. Çünkü insan diğer canlılar arasında uzun vadeli düşünebilen, plan yapabilen tek varlıktır.

İnsan uzun vadeli çıkarları için plan yaparken, türünün ve soyunun devamı için doğanın temel kanunlarına da uygun hareket eder. Yani öldürür. Ve insan gene insandan korunmak için, organize olur, iş birliği yapar, ortak üretir. Yani toplumsallaşır.

İnsanın bir diğer özelliği de zihni'dir. Beyni ona müthiş bir yetenek sağlar. Empati. Kelimelerle tanımlanamayan soyut bir kavramı, somutlaştırır. Kişiye, "kendisini başka birisinin yerine koymasını sağlar." Onun gibi hisseder, düşünür, özdeşleştirir. Ortak noktalardan sempati kurar, dayanışmanın temeli atılır.

Diğer yandan aynı yeteneğin bir zıt yanı vardır. Karanlık tarafı.
Kişi karşısındaki varlık ile empati kuramadığı zaman, onu bir nesne, katlanılması gereken bir durum ,yaratık olarak görür.
Evinde canlı besleyen insanlar, bu hayvanlar için azami itinayı gösterirken, sokakta Aynı cins başka bir hayvanı rahatça öldürür. Eziyet eder. Çünkü ona karşı empati kurmuyordur.

Veya internette gördüğümüz kesimhane, mezbaha, hayvan çiftliği videolarındaki gibi, karşısındaki varlıkla en azından onunda bir canlı olduğu noktasında empati kuramayanların, ya da bu duygusu yozlaşanların nasıl canavarca, insanlıktan çıkmış olduğunu görürüz.

Bu durum her insan için potansiyeldir ve her insanın içinde vardır. Dinler, ahlak, toplumsal görgü ve değerler bu potansiyelin kontrol edilmesini sağlar. Daha gelişmiş, kalabalıklaşmış toplumlarda bunlara kanunlar da eklenir.
Ama insanoğlu, kimi zaman insan, kim zaman Allah'ın (C.C.) yarattığı canlı olduğunu sık sık unutur. Hele bir de dünün ezilmişi, eziyet görmüşü, kandırılmışı ise ya da buna inandırılmışı ise, intikam duyguları ile daha hızlı unutur.
Böylece dünün mazlumu, yarının zalimi olur ki, bu kural ve kısır döngü ancak akıl, sağduyu ve sevgi ile kırılabilir.

18 ve 19ncu yüzyılda sömürgelerindeki insanlara, insanlık dışı davranan batılı güçler, kendi toplumlarına da en yüksek düzeyde insani değerleri getirirken, hiç ikileme düşmemişlerdir. (19. yy da kauçuk ve kakao tarlarında çalıştırılan işçilerin fotoğraflarına bakınız)

Evindeki 3 kızına masal anlatıp, sütünü içirip, uyutan nazi subayı, çalışmaya uygun fiziği olmayan çocukları öldürmekte bir mahsur görmemiştir. Aynı çocukların akrabaları ve torunları da aynı şiddet ve duyarsızlıkla başkalarına kinlerini kusmakta mahsur görmemiştir.
Yüzlerce yıl komşu olarak yaşayan ve sıkıntıları paylaşan Yugoslavya halkları, Tito'nun ardından biraz da dış güçlerin çekişmeleri ve yeni bir silah pazarı olarak tüccarlar piyasaya girince, birbirlerine düşmüş ve acımasızca, vahşice katletmişler, öldürmüşlerdir.
Ermeniler, yüzlerce yıllık bir arada yaşamaya rağmen, milliyetçilik akımları ile onları ele geçirmeye çalışan toplumların etkisiyle (İngiliz ve Amerikan Protestan kiliseleri, Rusların Ortodoks kiliseleri, Fransızların Katolik ve Protestan kiliseleri ve okulları ile vs.) Osmanlı toplumuna yabancılaşmış ve ordusunu arkadan vurmakta, toplumunu öldürmekte zorlanmamıştır.

Bütün bunların temelinde yatan duygu, karşıdaki varlıkla empati kurulmasını önleyen ötekileştirme, yabancılaştırmadır. Toplumlar için en tehlikeli politikadır.
Çünkü ötekilerden biri bitince, yeni bir öteki her zaman aranır. eğer dışarıda bulamazsa, içinde bulur. Çünkü bu duygu ve yaklaşım, kuşaklara miras olarak aktarılan bir öğretilen bir görgüdür.

Şu an Irak ve Suriye'deki Işid terör'ü altında bile bu ötekileştirme vardır. Sadece ötekileştirmenin ana konusu, din çerçevesine alınmıştır. Diğer her şey aynıdır.
Kadınlara şiddetin temelinde bile bu var. Erkek, kadını insan olarak görmediğinde, kadın onun için sadece bir araç, meta olur. Çünkü ailesinden kadını da bir canlı ve insan olarak görmesini öğrenmemiştir. Görgüsünü almamıştır.

Ülkemizde şu an kasıtlı olarak canlandırılan terör'de eğer toplumumuz eline alırsa olacak olan budur.
Dün yüzümüze gülen, sırdaşımız olan, ortak sıkıntılara katladıklarımızdan bazıları, yarın bizim celladımız olabilir.

Ya da bugün tüm dostluğumuzu içtenlikle verdiğimiz birisini, yarın acımadan, acılar içinde öldürebiliriz.
Bu potansiyel sadece insan da vardır. Başka hiç bir canlı, bu kadar dengesiz ve belirsiz değildir. (Allah-ü Teala işte bunun kontrolü için akıl ve ruh vermiştir insana.)

Bu nedenle savaş ortamında hiç bir şeyin garantisi yoktur, kendiniz için bile veremezsiniz. Doğru değildir. Hiç kimse kendisini ne o kadar tanır bilir, ne de kontrol edebilir.

Liselerde Osmanlıca Eğitim hk.

Ölü ve yapay bir dil olan Osmanlıca'nın; en son durumunda dahi (1920'lerde)  nüfusunun %1'inin okuyup anlayabildiği bir yazı dilini niye bu kadar gündeme getirdiklerini anlamaya çalışıyorum.

Bu konunun yapay bir gündemden öte olmayacağını, zaten ölü bir yazının ölü bir gündem maddesi olduğunu düşünüyorum.

Osmanlıca hiç bir zaman bilim, sanat ya da halk sanatı dili olmuş değil.

Protokol, bürokrasi ve toplumun üst çerçevesinin belki bir miktar sanat- yazın dili olmuştur. Var oluşundan itibaren konuşma olarak, halkın çoğunluğuna ulaşmamıştır.

Diğer yandan alfabesi Fars ve Arap kökenli, Türkçeye uyarlanmış harflerle doludur.
( Nasıl Çin alfabesini geliştiren Japonlar -Sadece Kanji alfabesi. Tamamlayıcı Hiragana ve Katakana alfabeleri kendi ses yapılarına göredir- tamamen farklı seslerle ve anlamlarla kullanmışlardır. )
Osmanlıca'nın durumu da aynıdır. Üçüncü bir göz için benzer yazılar ama, aynı değiller.

Osmanlıca eğitimden amaç çocukların dil haznesini ve kavram dünyasının geliştirmek ise, geç kalındı. Günümüzde bilgi çağının kavramlarını ya İngilizce'den alırsınız. Ya da kullandığınız dilin ön-son ek, uyarlama yeteneğine ve esnekliğine göre kendi dilinizden üretirsiniz. Türkçe açık ara bu konuda üstün bir dil ama…

Bunun için vizyon sahibi olmalısınız. O kavram dilinize girip, yerleşip genelleşmeden önce kelimeleri üretmelisiniz. Mesela bilgisayar ile ilgili Türkçe kavramların çoğu, daha kişisel bilgisayarlar Türkiye'de yayılmadan önce üretilmişti. Yoksa bu konuda kendi kelimelerimizi üretmezdik.

Diğer yandan internet o kadar hızlı bir dağıtım yapıyor ki kavramlarda...  Kavramlar yerelleşemeden olduğu gibi kabul ediliyor. Çünkü arkadan hızla yeni bir art kavram gelecek.

Eğer geçmiş edebi eserlerin, genç kuşaklarca anlaşılması için diyorsanız, (bilimsel demiyorum çok fazla yok çünkü) o konuda biraz katılırım.  Orijinal yazın dilinde okumanın zevki ve hazzı yüksek.
Okunması rahat ve ses esnekliği yüksek Latin alfabesinde olması şartıyla.

Ancak gençlerin çoğu (evladımda dahil) kağıttan  okumayı pek beceremiyor.

Test çözer gibi hızlı hızlı geçiyorlar kelimelerin üstünden... Onlara bu eserleri en iyi dizilerle anlatabiliyorsunuz. İlginçtir ki toplumun büyük çoğunluğu da aynı durumda...

O zaman niye bu Osmalıca sevdası...  Zaten gündelik dilimde yeterince kullanıyorum(z). Bu yazıda bile kaç tane var bakın.

Eğer geçmişiyle barışık, tarihini bilen bir toplum diyorsanız, istenilen yol çok eksik ve hatalı...

Önce okullardaki Tarih eğitimini bilimsel düzeye çıkartın.

Tarihi, ezberlenecek ve sınavda geçilecek bir ders olmaktan çıkartın. Tarih kitaplara içine dağıtılmış, önyargıları, peşin hükümleri ve yönlendirici ifadeleri, ırkçı-ümmetçi yaklaşımları kavramları temizleyin.

Tarihi tarafsız bir gözle ele alın. Salt yerli ve taraftar kaynaklarıyla değil, muhalif kaynaklarla da ele alın. Misal mi? Çaldıran savaşını sadece Osmanlı kaynaklarıyla değil, Fars, Safevi kaynaklarıyla da ele alın.

Bırakın öğrenci o günün şartlarını anlasın. Tartışsın. Eğer kendisi o taraflardan biri olsaydı, ne yapardı o şartlarda düşünsün.

Bırakın, sınıf arkadaşları da bu düşüncesindeki eksik ve yanlışları tamamlayıp, ortak bir bakış açısı kazanana kadar konuyu irdelesin.

Tarih böyle öğretilmeli. Ya da en azından buna benzer bir şekilde. O zaman görürsünüz ki, ülkenizdeki tüm gençlik tarihini bilir ve onunla onur duyar.

Tabii tarihimizi Osmanlı ile sınırlayacak kadar dar görüşlü iseniz bunu beceremezsiniz.

Selçuklu tarihi de bizim tarihimizdir. Orta Asya tarihi de bizim tarihimizdir.

Ama yine de eksiktir. Anadolu tarihi de bizim tarihimizdir.

Sadece bir kaç mezar taşının üstündeki Osmanlıca yazı değildir, bu topraklardaki mührümüz.

Anadolu’nun dört bir yanında yapılmış antik binalarda, heykellerde, mozaiklerde bizim mührümüzdür.

Anadolu da binlerce yıldır yaşamış, bu eserleri yapmış insanlar bir yere gitmedi ki Orta Asya'dan gelenlerle... Hepsi burada yaşamaya devam etti. Savaştılar, seviştiler ama gitmediler. Karıştılar...

Antik şehirlerdeki kalıntıları gezerken, yabancılaşma hissediyorsanız bu bağınızı, geçmişi ve tarihi tam bilemediğiniz içindir.

Oysa gezin Anadolu' yu ocak-fırın yapım tekniklerinden, baca biçimlerine, duvar inşaat tekniklerinden, kap kaçaklara, çanak-çömlekten, günlük bazı kelimelere (kamış- bitki olan "Saz" kelimesi Sümer kökenli diye hatırlıyorum) hatta yöresel giysilere ve takılara kadar birçok eserde, yerde binlerce yılın süzülmüş ürünü var.

Atatürk bunları biliyordu ki Türk Dili ve Tarih'i, Arkeoloji enstitülerini vb. kurumlara önem verdi, kurdurttu.

Anadolu da yaşayan insanları, sadece dini çerçevedeki bakışların ötesine çıkarmayı hedefledi. Geçmişin tümüyle kucaklanması için uğraştı. Hazırlık yaptı gelecek kuşaklara...

Ne diyeyim..

Cenâb-ı Allah Atatürk'ün yolundan ayrılanların tez belasını versin...

---------------------------------------------------
Osmanlı'nın Türk kimliği üzerine bir tartışmadan....


Elbette otorite değilim ama Osmanlılara, Türk diyenler Avrupalılar'dı diye biliyorum.
Osmanlı her daim, çok uluslu bir imparatorluk olarak Türk kavramını yüceltmemiştir.
Diğer yandan, Osmanlı da Türk kültürünün geleneğinin bir parçasıdır ve gücünü Türk kültüründen almıştır.
Ama tüm Türk kültürünün veya toplumunun bir temsilcisi olmamıştır.
Sadece bir yan dal olarak gelişmiştir.

Eğer bu toplumda Türk kültürünün birleştirici özellikleri olmasaydı, Osmanlı yıkılışı ile bu topraklar bir çok düşman toplumun müstemlekesi olurdu...

Türk kültürü, din, ırk, köken gibi inanç veya genetik köken gibi geçmişten gelen bağlarla değil, günlük konuşulan dil (Dil önemlidir. Çünkü bir kültürün temsilcilerinin arasındaki ileşimden ayrı, Nasıl düşündüklerini? Düşünme alışkanlıklarını da tanımlar.) ve ülkü birliği (gelecek ile ilgili beklentileri benzer) olması üzerinedir.

Sanırım Türk toplumu olarak biraz da bu yüzden "balık hafızalı"yız.

Geçmiş değil, şimdi ve gelecek bu çerçeve de şimdi ve gelecekte bizimle beraber olacak olanlar daha ön planda...

NÜFUS AZALTMA SUÇU TABİAT ANA'YA ATMA PROJESİ..' hakkında düşünceler

Tıptaki gelişmelerle, bir yüzyıl evvel 40–45 civarında olan yaş ortalaması 65-90 aralığına çıktı.

Bizim çocukluğumuzda 45 yaşındaki insan yaşlı, torun sahibiyken şimdi neredeyse genç.

60-70 aralığındakiler ancak orta yaşlılar. Yaşlılık bile 75'inden sonra başlıyor.

Emeklilik yaşı da buna göre uzadı. İnsanlar artık en verimli oldukları dönemde, iş açısından olgunluğa ulaştıkları dönemde emekli olmuyorlar. Ama eski yasaların uzantısı ile genç emeklilerin sayısı hala az değil.

Oysa 3 çalışanın bir emeklinin maliyetini karşıladığı ortalama sosyal güvenlik sisteminde, bir de işsizlik ile çalışan sayısı azaldıkça denge kurmak zorlaşıyor. Diğer yandan bizim iktidarlarımız gibi (sadece şimdiki değil, geçmiş dönemlerde dâhil) emeklilik fonlarındaki paraları yanlış yatırımlara ve müsrifliğe kullanan yönetimlerle bu denge daha da bozuldu.

Bu nüfus artışının getirdiği zorlukların yanında eğitim sisteminin yetersizliğindeki artışta başka bir engel.

Eskiden askerlik, çalışmaya hazır erkekleri, bir kaç yıl iş piyasasından uzaklaştırarak, gizli istihdam aracı olarak kullanılırdı. Oysa kadınlar da çalışma yaşamında yer alınca anlamsızlaştı. Askerlik süresi düştü ama bu seferde kişinin eğitim süresi uzadı.

Bunlar tabi dar çerçeveler.

Bir de işin geniş cephesi var.

Büyümeye ve artışa dayalı kapitalist ekonomi modeli için, artan yarı cahil nüfus caziptir. Tüketmek için vardırlar. Dünya nüfusunun büyük çoğunluğu da aynı durumda…

Dünya nüfus ortalaması, bir günde 1,4 dünya günlük üretimi tükettiği için, dünya kaynakları her 3 yılda, 1 yıl geleceğe borçlanıyor.

Son 60 yıldaki tüketim düzeyiyle insanlık, önümüzdeki 15–20 yılın kaynağını çoktan tüketmiş durumda.

Bu da doğal kaynaklara aşırı yük oluyor.

Bu gidişle bu yüzyılın sonunda insanlık 9 milyar sınırına erişecek. Yani nüfusu yüzde 25 daha artmış olacak. Tüketimde aynı oranda artarsa, zaten tükenmiş sınırdaki kaynaklar için çok ciddi kavgaların verileceği kesin gibi.

Çünkü şu anki tüketim rakamlarına göre, dünya o dönemde en fazla 2 milyar insanı ortalama refah düzeyinde, çok zorlanırsa 3 milyar insanı zor şartlarda besleyebilecek.

Çünkü gıda üretiminde de artış için geliştirilecek biliminde sınırlarına erişmiş durumdayız.

Artık bilim daha fazla üretemeyeceği için, üretilenlerin ziyan edilmeden ve daha verimli nasıl kullanılacağı üzerinde odaklanıyor.

Batı toplumları bu konunun çok daha önce farkına varmış ve uygulamaya geçmiş durumda.

Nüfus artışı düşerken, yüksek teknolojiye yönelerek iş gücü ihtiyaçlarını düzenlemeye başladılar. Buna rağmen işsizlik durumlarına bakarsak, nüfusları hala yüksek.

İhtiyaç duydukları kalifiye eleman ve işgücünü ise göçmen politikalarıyla çözecek bir yapı geliştiriyorlar.

Diğer yandan dünya ekonomisinde baskın rollerini kaybetmemek için, bilgi tabanlı ve sermayeli yüksek teknolojiye olan yatırımları artıyor.

Türkiye olarak bu dönemde önümüzde iki rol var.

Ya yüksek nüfuslu, bilgi üretme düzeyi düşük, tüketici ve dolayısıyla bağımlı bir toplum modeli...

Ya da düşük nüfuslu, bilgiye dayalı alanlarda gelişmiş, kendisine yeterlilik düzeyini yükseltmiş bir toplum modeli...

Üçüncü bir olasılık olarak dışa kapalı, kendi kendine yeterli bir toplum modeli ise işe yaramaz. Elektronik iletişim ve ticaret nedeniyle insanlar sanal dünya vasıtasıyla zaten birbirleri ile çok iç içe girmiş durumdalar. Kontrol ve değiştirilmesi gereken çok fazla fonksiyon olduğu için bunu başarmak imkânsız.

Diğer yandan yayılımcı bir politika ile toplumları birleştirme projesi de asla işe yaramaz. Bireyselliğin ön plana çıktığı son 60 yıldan sonra insanları tekrar toplumsal düşünceye sokmak ancak fiziksel şartlarda zorlama ile yüzeysel ve sahte bir birliktelik olur. Toparlansa bile bir arada tutmak için gereken enerji ve güç, tüm üretim ve planlama getirilerini siler. Tıpkı eski SSCB'de olduğu gibi.

Ayrıca insanın hem cinsine karşı olan vahşetini ve tüketim canavarlıklarını düşününce insanlığın geleceği ister insan eliyle, ister doğa eliyle olsun hiç de parlak gözükmüyor zaten.  BM






Türk Gülsev Eyüboğlu

17 Kasım, 22:50 ·

NÜFUS AZALTMA SUÇU TABİAT ANA'YA ATMA PROJESİ..'

Bu gizli Ölümler proje çalışmaları,ilk 1957 de Huntsiville'de gizli olarak başladı..

1957 de yapılan gizli toplantı kararları,yapılan toplantını görsel sanatları destekleme ve Müze kurma olarak açıklandı..

Vatikan'la yakın ilişkileri olan İtalyan Doktor Aurellio Peccei'nin teşviki ile başlatılmıştır..

1968 yılında yayımlanan Nüfus Bombası Kitabı yapılan çalışmaların göstergesi olarak sayfa 17

"Doğum oranı ölüm oranını geçtiği  müddetce dünyaa

nın nüfusu artmaya devsm edecektir.Nüfus büyümesinin daralması  ya da daralmanın başlaması,ya doğum oranının azaldığı,ya ölüm oranının arttığı,ya da her ikisinin de birlikte gerçekleştiği anlamına gelir.O halde temel olarak ,nüfus probleminin çözülmesinin sadece iki yolu var.Birisi doğum oranını azaltmak için yollar bulduğumuz "doğum oranı çözümü",ikincisi "Savaş,kıtlık, ve salgın hastalıklar gibi ölüm oranını yükseltmek"ölüm oranı çözümü"..Ancak insanoğlu bilincli olarak doğum oranını ayarlıyamıyağı için nüfus kontrolünden kaçınılabilir.

Böylece"Ölüm oranı çözümü"ortaya çıkmak zorunda kalmaz.."

Görülen o ki Kamuoyuna "ölüm Oranı çözümü"ortaya çıkmaz zorunda kalmaz olarak açıklandığı halde..

"Ölüm oranı çözümü"çalışmaları gizlice yürütülmüştür.

Salgın hastalıklar için Laboratuvarlarda ölümcül mikrop ve virüs üretim çalışmalarında;Dr.Aurelio Peccei kendini donör olarak kaullanacağını taahhüt ederek genel nüfusla aynı riski taşıyor diye kahraman ilan edildi(!)..

Dr .Aurelio Peccei  ve ekibi; 1968 yılında üretilen mikrop ve virüs çalışmalarında kamuoyuna çıkacak büyük salgınları önleme ve aşı geliştirme çalışmaları olarak açıklamışlardır..

Bilgisayar model çalışmasını geliştiren proje ekibi..

Dr.Dennis L.Meadows,Müdür (ABD)...Dr.Alison A.Anderson (ABD),Dr.Jay M.Anderson (ABD)

İlyas Bayar(TÜRKİYE),Wiiliam W.Behrens(ABD),Farhad Hekimzadeh(İRAN),Dr.Steffen Harbordt(ALMANYA),Judith A.Machen(ABD),

Dr.Donella H.Meadows(ABA),Peter Milling(ALMANYA),Nirmala S.Murthy(HİNDİSTAN),Roger F.Naill(ABD),Jorgen Randers(NORVEÇ)

Stephen Shantzis(ABD),John A.Seeger(ABD),Marilyn Williams(ABD),Dr.Erich K.O.Zahn(ALMANYA)..

Görünüşte Dünya Nüfus oranını azaltma projesi olarak sunulan çalışma 1969 yılında tamamlanarak Birleşmiş Milletler Genel Sekreterliğine teslim edildi..Çalışmaların analizi yapılan Biyologlar toplantısında;

Biyolog Lowell Summer"BİR BİYOLOG OLARAK,İNSAN NÜFUSU PATLAMASI VE GETİRDİĞİ DOĞAL KAYNAKLARIN TÜKETİLMESİ SORUNU,BANA GÖRE EN BÜYÜK TEHDİTTİR.ZAMAN GELDİ DE GEÇİYOR BİLE.TEHLİKE İLE YÜZLEŞMELİYİZ,YOKSA SONUNDA MAHVOLACAĞIZ.."

...............................................................................................................................

SONUÇ:Sözüm ona içme sularını hijyenik temizleme adı altında bol miktarda  adı altında Dioksin kullanarak,kalp krizleriyle ölümü artırmak..Meyve ve sebzelerde zararlı sineklerle mücadele altında insanlara zararlı biyolojik maddeler kullanma ile kanser hastalıklarını çoğaltma ..Bilinçli olarak sızdırılan Radyoaktif  gazlar,zehirli atıklarlarla toprağı ve havayı zehirlemek..Özellikle cesium-137,strontium-90,

toryum-230,radyum-226,radon-222..

GDO'lu sentetik yiyecekler ..Çeşitli isimler altında birdenbire ortaya çıkan çeşitli virüs grip salgınları..

YORUM YAPMIYORUM..ÇÜNKÜ TÜM YAPILANLAR  ,BİYOLOJİK KATLİAMLAR APAÇIK TÜM DÜNYA DA ORTADA..

SAYGILARIMLA

GÜLSEV EYÜBOĞLU

17 KASIM 2014

KAYNAK:Apokalips'in Atlıları..William Cooper